REGIO – Een golftripje naar Italië eindigt voor een van de deelneemsters met een kater. Op de afsluitende feestavond raakt een mannelijke golfer haar geslachtsdeel aan. Is het een onbedoeld ongelukje of doelbewuste aanranding?
Jaap* oogt jonger dan zijn 80 jaar. Volle bos haar, slank, modieuze groene trui, krachtige stem. Liefdevol legt de vrouw die hem vergezelt een zachte jas onder zijn zitvlak als hij gaat zitten. Jaap is herstellende van een kleine chirurgische ingreep. “Ik kan me voorstellen dat u heeft opgezien tegen deze dag”, zegt de rechter. Jaap knikt van ja, maar helemaal overtuigend is dat niet.
“U heeft haar aangerand door onder haar rok haar kruis te betasten. Mevrouw wil 1.000 euro schadevergoeding”, zegt de officier tijdens zijn inleiding. “Wat wilt u zeggen op deze beschuldiging?”, reageert de rechter. Jaap is er kort over. “Het is niet zo gegaan.”
“Na afloop van het golftoernooi was de prijsuitreiking in het hotel”, zegt Jaap. “Er stond een kring met stoelen. ‘Hier mag jij niet zitten’, zei ze tegen me. Ik zei: ‘O, maak jij dat uit?’ Ik gebaarde naar een andere stoel, legde mijn hand erop neer. ‘En deze stoel dan?’ Toen ging die vrouw op mijn hand zitten. Ze vloog overeind, als door een wesp gestoken. ‘Als je dat nog een keer doet’, zei ze, ‘dan sla ik je op je bek’.” Jaap slaat zijn armen over elkaar als hij uitgesproken is.
“Dus het was een ongelukje?”, vraagt de rechter. “Ja, ze lokte het uit. Ze had een hekel aan me.” Hij staat op uit de verdachtenbank en legt zijn hand op de stoel waarop hij net zat. De tachtiger doet voor hoe het zou zijn gegaan. “En toen plofte ze op mijn arm neer. Het ging allemaal zo snel.” Vanaf de publieke tribune klinkt kort een cynische lach. De vrouw over wie het gaat zit ook in de Dordtse rechtszaal.
Twaalf mannen en vijf vrouwen gaan in de zomer van 2022 via een touroperator een week golfen in Rome. Op de nationale baan van Italië, normaal niet toegankelijk voor recreanten, slaan ze hun ballen. Siska vindt het geweldig om er te spelen en koopt een gedetailleerde kaart van de prestigieuze golfbaan. Daarmee kan ze later thuis voor de tv heel precies de grote toernooien volgen die er worden gespeeld.
Op de afsluitende feestavond slaat dat goede gevoel helemaal om. Als ze de volgende ochtend met haar koffer op het vliegveld staat, staat het huilen haar nader dan het lachen. Eenmaal thuis zal ze het gekochte baanboekje nooit inkijken. De reis is onherstelbaar bekrast.
‘Hij ging er vol voor’
“Siska wilde gaan zitten. Jaap stond achter haar en pakte haar zo tussen haar benen”, zegt een getuige tegen de politie. “Ze had een rok aan en hij zat er met zijn arm onder. Hij pakte haar bij haar genitaliën. Hij ging er vol voor. Ik heb spijt dat ik niks heb gezegd. Ik wist niet wat ik zag.” Jaap moet niks weten van het verhaal van zijn medereiziger. “Hij stond als een dooie te kijken. Hij kon het ook niet eens goed zien, ik stond helemaal niet achter haar.”
Siska wil er op het feest geen toestand van maken. Tegen Jaap zegt ze: “Als je dat nog een keer flikt, sla ik je achterover van je stoel af, ten overstaan van de hele groep.” Als ze haar medereizigers inlicht, krijgt ze weinig begrip. Een medereizigster zegt: “Ach, hij bedoelt het niet zo. Je moet er niet te zwaar aan tillen.” Een man zegt: “Je weet hoe Jaap is. Hij is een oude snoeperd.”
“U bent getrouwd geweest, zie ik”, zegt de rechter. Het is even stil in de zaal. “56 jaar, nu heb ik een latrelatie. Mijn vrouw is overleden.” Hij breekt als hij het vertelt, de tranen stromen over zijn wangen. “Nu raken we iets wat gevoelig is”, zegt de rechter. De officier schenkt vlug een bekertje water in. “Geen verslavingen? Ook geen golfverslaving?”, vraagt de rechter. “Ach, een begin”, zegt Jaap. Hij kan weer lachen. Zijn vriendin zit achter hem in de zaal en steunt hem zichtbaar.
Siska heeft een slachtofferverklaring geschreven. “Het was zo slinks. Ik ben er nog steeds stuk van en kan er nog steeds niet mee omgaan”, leest ze voor. “Toen ik thuis was uit Rome heb ik vier dagen gehuild en ik huil er nog steeds om. Ik voel me bezoedeld op een onbeschofte manier.” Ook de vergoelijkende reacties van haar medereizigers zitten haar dwars. “Het werd onder het tapijt geschoven. Mijn conclusie: dit gebeurt vaker.”
Op golfreis is ze nooit meer gegaan en haar plezier in bridgen is ze ook kwijt. Ze heeft zich zelfs afgesloten van de buitenwereld. “Meneer Jaap, dit is wat u me aangedaan heeft: heel veel pijn en verdriet.” Twee weken na het incident doet Siska aangifte bij de Nederlandse politie. Later voegt ze toe dat Jaap haar ondergoed opzij schoof en haar vagina aanraakte. “En ik had niet eens een korte rok aan.”
“Ik heb er geen twijfel over dat de getuige de waarheid vertelt en het goed heeft gezien”, zegt de officier. “Ze was overstuur, ze heeft het met medereizigers besproken, maar ook met de reisleiding. Dit voorval heeft grote impact op haar en kan nog jaren doorwerken.” De officier eist 120 uur taakstraf en vindt dat Jaap de door Siska gevraagde 1.000 euro moet betalen.
Ongelukje?
“Ik verzoek u om meneer vrij te spreken”, zegt de advocaat van Jaap. “Er is iets gebeurd en er is contact geweest. Wat ik nu ga zeggen is niet om mevrouw zwart te maken, maar omdat het anders is dan het lijkt.”
Weer krijgen we een reconstructie te zien als de advocaat van Jaap ensceneert hoe zijn cliënt het nooit gedaan zou kunnen hebben. “Haar rok is bijna net zo lang als mijn toga”, zegt de raadsman en staat in een ingewikkelde bocht. Hij buigt diep over de stoel. “Die hand moet helemaal onderdoor, langs de dijen…” Hij wil met zijn actie zeggen: Jaaps arm moet wel twee meter lang zijn om dit te kunnen doen. “Heeft het gewoon zo kunnen zijn dat hier een ongelukje is gebeurd?”
Dan is het laatste woord voor Jaap. Hij is boos na alles wat er is gezegd. “Dit is allemaal totaal niet waar. Dit is een leugen en de verklaringen rammelen! Ik wilde het uitpraten voordat we uit Rome gingen, maar dat wilde ze niet. Ik zit er toch niet op te wachten om in een groep een vrouw onder haar rok te grijpen. Dat kan toch niet!”
Jaap wordt nog bozer. “Ik heb een vriendin, ik heb mijn hele leven nog nooit iets met zeden te maken gehad. Dit kan niet!” Normaal doet de politierechter meteen uitspraak, maar in deze kwestie heeft hij even tijd nodig om tot een oordeel te komen. Twintig minuten later wordt iedereen weer binnen geroepen.
Het vonnis
“Ik ga u wél veroordelen, ik ga u veroordelen voor aanranding. Ik denk dat het niet is gegaan zoals u zegt. Maar ook niet zoals mevrouw zegt. Ik denk niet dat u haar vagina aanraakte zoals ze tijdens een later verhoor zegt. Het is een aanranding, maar een minder zware versie.” De rechter veroordeelt Jaap tot 60 uur taakstraf, waarvan de helft voorwaardelijk. Ook moet hij Siska 300 euro schadevergoeding betalen.
*Omwille van privacyredenen is de naam van de verdachte gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent zijn ware naam.
Dit is een verhaal van Maurice Laparlière voor onze mediapartner Rijnmond.