Ik las vanmorgen in de krant dat Duitse wetenschappers een bacterie hebben ontwikkeld dat nylon omzet in afbreekbaar plastic. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het ecovriendelijke plastic dat gebruikt wordt voor hechtingen die vanzelf oplossen. Dit is natuurlijk groot nieuws voor afvalverwerkers. Zij noemen dat ‘up-cycling’: afvalproduct wordt gebruikt om bruikbare materialen te produceren.
Als ik zoiets lees begin ik altijd meteen te fantaseren over meer toepassingen in de toekomst. Zouden we al ons afval ooit kunnen laten opvreten door bacteriën?
Mijn vader zaliger weigerde zich altijd druk te maken om milieuvervuiling. Hij had zo’n sterk geloof in de vooruitgang dat hij er rotsvast van overtuigd was dat de mens voor elk milieuprobleem wel weer een technische oplossing zou vinden. Ik stond daar als idealistische progressieve jongeling lijnrecht tegenover en heb nu als 64-jarige zeker dat blinde vertrouwen ook niet, maar bij dit soort berichten raak ik toch op zijn minst een beetje hoopvol.
Zouden we met behulp van bacteriën onze rivieren en oceanen kunnen schoonmaken? Misschien kun je met dit megaschoonmaakmiddel zelfs ook een aantal vieze steden eens een goeie beurt geven?
Misschien is er zelfs wel een bacterie te ontwikkelen om de CO2-uitstoot uit de lucht te halen. Maar ja, is dat dan wel veilig? Je moet goed weten waar je begint en wat de eventuele bijwerkingen zijn. Je kunt die dingen niet zo maar lukraak de lucht in spuiten natuurlijk. Voor je het weet breek je ook de goeie dingen af en verstoor je de balans in het ecosysteem.
Ik besloot om de rest van de krant maar niet meer te lezen. Het is wel eens lekker om met een positief nieuwsfeit in je achterhoofd de dag te vervolgen.
Na de lunch ging op de bank liggen voor een powernap en droomde ik nog even door over technologische vooruitgang die de aarde zou redden van de ondergang. Ik stelde me voor dat we AI zouden inzetten om te bepalen welke vervuiling we eerst zouden moeten oplossen en welke bacteriën we dus eerst moesten ontwikkelen. Net voor ik in een diepe slaap viel schrok ik wakker van een afschrikwekkend droombeeld. Het eerste onderdeel van het totale systeem dat bacteriologisch opgeruimd moest worden om een duurzaam voortbestaan van de aarde te garanderen volgens de door AI gegenereerde lijst van actiepunten bleek niet de uitgestoten CO2 of zoiets. Nee, dat bleek de mens zelf.
Reageren kan via: peter.deliefde@rtvpapendrecht.nl